شعر اسفند از مرتضی امیری اسفندقه تقدیم شما عزیزان:

و تقدیم به متولدین ماه اسفند

از راه، فراز آمده با هلهله اسفند

وقت است که از نو بسرایم غزلی چند

اسفند فراز آمده تا مشعلی از شعر

در سینه ی افسرده ام از نو بفروزد

تا چند توان خورد ز هر حادثه رو دست

تا چند توان بود به هر فاجعه پابند

اسفند بهاری ست در آغوش زمستان

چون آتش پنهان شده در جام دماوند

آیینه فرو می چکد از ابر در این ماه

می روید از آغوش زمین پونه ی پیوند

اسفند ، دل انگیز ترین حادثه ی سال

اسفند ، طربناک ترین ماه خداوند

اسفند، فریباست مبادا بخورد چشم

تا چشم بدش کور شود دود کن اسپند

از نغمه ی خیام نشابور، پر از شور

با زمزمه ی حافظ شیراز ، سرم بند

این ماه ، من و سیر در آفاق طبیعت

این ماه ، من و من ، من و آزادی و لبخند

صحبت سر اسفند و طربناکی آن بود

اسفند من ، اسفند من ، اسفند من ، اسفند

امید که مورد توجه شما قرار گرفته باشه